Ulykke

ULYKKE (* 08-06-1995 - ), juni ’95 geboren en als een van de 7 pups gebleven in haar geboorte-huis. In haar jeugd een min of meer ongeleid projectiel, een hollewaai. Je kon het zo gek niet bedenken of Uul was er voor in. Ze werd dan ook kortweg aangeduid als “ramp”. De vertaling hiervan in het Noorse woordenboek opgezocht en haar naam was een feit. Ulykke had een deal met de rest van de wereld gesloten: ze was bereid iedereen het gevraagde respect te tonen, mits men háár haar soms dwaze escapades maar vergaf.

Andere “hondenhuizen” betrad ze op een heel eigen manier: ze schoof half op haar zij, half op haar rug naar binnen, ogen dicht, alsof ze de daar wonende honden alvast haar excuses aanbood voor de puinhoop die ze er geheid van zou gaan maken. Op boze woorden reageert ze door stijf rechtop te gaan zitten, kop een beetje omhooggeheven, ogen een weinig toegeknepen en oren op 10 voor twee. Blijf je nog even doormopperen, dan gaat haar snoet hoe langer hoe hoger de lucht in, d’r ogen knipperend toegeknepen, haar oren gaan langzamerhand via kwart voor 3 naar tien over half 4, waarbij ze dan als toppunt van aanstellerij de puntjes op miraculeuze wijze kan laten trillen. Als de preek over is, reformeert ze onmiddellijk weer tot een heuse Buhund.

Evenals Gorm en Fjella opgenomen in de Roswinkel-groep, is ze nu, op middelbare leeftijd, uitgegroeid tot een stabiele, tolerante, waardige dame. Maar mocht er een van de jongere – dus brutalere – garde het eens echt te bont maken, dan is zìj het, die de orde herstelt en volgt er een fikse afstraffing, kort maar hevig, want: “wie niet horen wil moet voelen, nietwaar”. Af en toe kan ze nog wel eens helemaal uit haar dak gaan, waar ze de rest in meetrekt. Ze is best bereid mij te gehoorzamen, maar trekt daarbij altijd wel een snoet van: “je zeurt wel een beetje, vind je zelf ook niet?”

 
RocketTheme Joomla Templates