FJERDA (* 06-11-1999 - ), het “prinsesje”. November ’99 geboren als vierde (fjerde in het Noors) van de 5 pups uit de relatie Frode en Fjella en hier gebleven. Klein, gracieus, eigenwijs dametje. Donkere kijkers in een speelgoedhonden-koppie. Ons vedergewichtje van 10 kg en krap 40 cm hoog. Haar bijnaam heeft ze eens gekregen van het jongste zoontje van ‘n “buhunden”-bezoek: “Ik vind ze allemaal erg lief hoor, maar deze is net een prinsesje”. Sindsdien onderscheidt zij zich van de rest als “’t prinsesje” of “Cinderella”.
Uiterlijk op-en-top Buhundje, denk ik toch dat er stiekem ergens een beetje Finse Spitsen-bloed in huist.
Helemaal bij de groep horend, houdt ze toch een zekere ondefinieerbare afstand. Het luidruchtige geruzie en gegrommel van de rest beziet ze met een wat hautaine minachting: niet háár stijl. Op mijn verzamelroep: “meiden, hierrrrr!” reageert ze steevast door op gepaste afstand mij wat hooghartig aan te kijken met een blik van: “Hóé vraag je dat?” .Een koekje wenst zij niet toegeworpen te krijgen, maar dient netjes gepresenteerd te worden. Als ze per ongeluk een onterechte reprimande krijgt, reageert ze daarop door zich beledigd terug te trekken en soms wel een halve dag in retraite te blijven. Nadat ik me dan uitputtend heb verontschuldigd, is ze weer bereid zich onder het gewone volk te begeven. Totaal vergeten echter zijn haar “high society”-maniertjes, als ze vogels – en vooral houtduiven – in de hier ruim aanwezige coniferen bespeurt. Totaal geobsedeerd jaagt ze ze op, en rent onder luid gekef van boom naar boom met een gedrevenheid, de rode Finse vogeljager waardig. (Toch ergens een paar lang geleden verdwaalde rode “gennetjes?”)
|
|