Tulle

Heel anders is TULLE (* 09-04-2000 –), het “leve de lol”-type. Vrucht uit een weekend-romance van Ulykke met een in Denemarken gestationeerde stoere Noor. Vijf maand jonger dan Fjerda. Een waardig dochter van haar moeder: zo gek als een deur in haar pubertijd. Altijd uit op sensatie. Maar ook een kleine vrede-stichtster. Een paar van de meiden aan ’t bakkelijen? Zij komt er tussen en met’n lik hier, een duwtje daar en een paar malle uitdagende sprongen probeert ze de ruziemakers te verleiden tot: “hou nou op, joh, la’we gaan keten”. Haar grootste lol is om de anderen op het grote grasveld te verleiden tot een soort straat-racen. Ze begint in een soort ren-galop grote cirkels te trekken. En allemaal móéten ze meedoen. Vindt zij. Of de anderen soms “bezigheden elders” hebben, interesseert haar geen zier. Onder het motto: “niet goedschiks, dan maar kwaadschiks” ramt ze de saaie passievelingen midscheeps, totdat deze zo geïrriteerd raken dat ze allemaal achter haar aan gaan. Wordt ze door de opgejutte meute uiteindelijk ingesloten en dreigt er een schrobbering, rolt ze zich gauw op haar rug: “Geintje!”.

Wel roerend is haar bezorgdheid voor haar huisgenoten, de katten, de honden en zelfs voor mij. Hoort ze ergens een kreet(je) van schrik of pijn, dan staat zij er al bij. Bij ’t kleinste druppelte bloed, ontvouwt ze onmiddellijk een heel intensive care-scenario. Het slachtoffer wordt, vaak tegen wil en dank, grondig onderzocht , verzorgd en moet zich een intensieve nazorg laten welgevallen: ze is pas overtuigd van een volledig herstel als ze in antwoord op haar wat opdringerige hulp een fikse grauw krijgt. Een EHBO-koffer zou best aan haar besteed zijn – voorlopig echter zal ze zich moeten behelpen met ’t geven van ‘n lik en een troostende natte neus.

 
RocketTheme Joomla Templates