|
DRÍFA – (* 03-10-2006 - ) Dochter van Tulle en Deense Grabben, die een week na het uitvliegen alweer terug was op ’t oude nest. In haar nieuwe huis werd het - door een plotseling optredend ernstig gezondheidsprobleem van de eigenaar - niet verantwoord gevonden om haar te houden. Die 6e december was ze dus weer terug: met de feestdagen voor de boeg niet de meest ideale tijd om op zoek te gaan naar een ander huis. Dat deden we dus ook maar niet. Het oude jaar ging en het nieuwe jaar kwam en nou ja, ze was nu al zó in de roedel opgenomen dat ik het voor mezelf niet kon maken om haar nog “weg te doen”. Ze bleef dus en moeder Tulle had zoiets van: “zijn ze net de deur uit, komen ze weer terug, ben ik niet blij mee” en verdween helemaal achter in de kennel om daar onduidelijke, doch dringende werkzaamheden te verrichten. |
|
|
|
Drifa |
|
Tjejen & Drifa |
Halfzus Tjejen echter, vond deze retourzending helemaal te gek, nam haar gelijk op sleeptouw en zorgde als een moedertje voor haar. Ze leerde Drifa hoe je de jonge loten van de rozen het best kon afknagen, de lawaaiig nestelende duiven moest uitschelden, architectonisch verantwoorde gaten in het gazon moest graven en voorál om altijd éérst af te maken waarmee je bezig bent, alvorens te komen als je geroepen wordt. Drífa bleek een heel snelle leerling.
ik haar roep, trekt ze steevast een snoet van: “nou effe niet”.
Haar meest geliefde bezigheid is de jacht. Op slakken. Huisjesslakken. Een jachtbuit die ze wél altijd met mij wil delen. Rammelend met de slak in haar bek komt ze binnen, waar ze met een paar precieze knauwen het huisje kraakt en mij het aldus schoongemaakte product aanbiedt. Ik moet de dakloze slak dan weer elders onderbrengen. (Als ik er tenminste al niet op getrapt of over uitgegeleden ben). Al ben ik dan niet altijd even enthousiast over háár inbreng in het voedsel-programma, zij is dat wèl over het mijne: de Maaltijd! Hèt hoogtepunt van haar dag. Als ik met de bakken begin, komt ze naar me toe en met haar voorpoten stijf om me heengeslagen moet ze even knuffelen, want: “ha fijn, we gaan éten!” Eten staat zeer hoog genoteerd op haar hit-lijst. Ook zij is – net als Tjejen dat was voor haar - een uitstekend kindermeisje. De twee pups - Ran en Rana - die Jitze in april ’07 krijgt, neemt ze zo gauw het maar kan helemaal onder haar hoede. Ze dolt ermee en leert ze van alles. Omdat ze zelf nog een halve pups is, is dit onderricht niet altijd echt educatief verantwoord. De truuk met de slakken bijv. vinden de pups nu ook geweldig geslaagd. Ik iets minder. Moeder Jitze zit er allemaal niet zo mee: die vindt zo’n oppas allang best. En als ze de deur uit zijn, heeft ze weer haar rust. Wij ook.....voorlopig.
Nanny Drifa met pups Ran & Rana
|